انا ذنبى ايه

فى
احدى قرى الصعيد ، كان هناك كاهن تقى رزقه الله بستة ابناء ،
فاهتم بتربيتهم تربية مسيحية حتى ان اكبرهم ترهب باحد الاديرة ، و اثنان
صارا كاهنين تقيين

تعرض هذا الكاهن لتجربة صعبة فقد توفى اثنان من ابنائه فى حادث ؛ و لكن كانت تعزيات السماء تصبره

و مرت الايام ، و لم يتبق معه الا ابن واحد من الستة و طلب فى التجنيد ، و سلم الابن نفسه الى منطقة التجنيد

و فى يوم الاحد التالى جلس هذا الاب على باب الهيكل يبكى و ينظر الى صورةالسيدة العذراء
و يقول لها : انا مش هاصلى النهاردة عشان زعلان منك الاخيرالباقى معايا ياخدوه الجيش زعلان منك يا ستى

و
يوم الاتنين ركب القطار المتجه للقاهرة ؛ و منها لمنطقة التجنيد ليبحث
عنابنه لكن منطقة التجنيد هذه كانت مزدحمة جدا و لم يتمكن ابونا من ان
يجد ابنه

بعد البحث عنه لمدة طويلة فى هذا المكان المتسع و المزدحم جلس ابونا
على الرصيف و اخذ يبكى و فيما هو يمسح دموعه وجد سيدة جالسة بجواره تساله :
مالك زعلان يا ابونا ؟

فاجابها : ابنى بدور عليه و مش لاقيه !!
فقالت له : ابنك مش هنا ابنك فى تجنيد اسيوط قوم روح البلد هتلاقيه فى انتظارك ،

ثم قالت : على فكرة انا زعلانة ياابونا ، انا ذنبى ايه ماتصليش قداس الاحد اللى فات

نظر بونا بجواره مستغربا !! فلم يجد احد

فصرخ سامحينى ياعدرا سامحينى ياستى قصرت فى حقك اخطات سامحينى
و لما عاد ابونا الى البلد وجد ابنه على محطة القطار و دخلا المنزل معا